Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2010

…Παράνοια '2001 - Τάσος Κοσμόπουλος



Ορφανεμένοι λογικής, πολίτες δίχως αύριο
στης χαύνωσης τα πέλαγα μ' ένα κοντρόλ στο χέρι,
μ' άδειο το βλέμμα στο γυαλί, στου ριάλιτυ τα σώου
οικτίρουμε τους πάντες πιά, εξόν τους εαυτούς μας,
ρόλους πρώτους κατέχοντες, στη μέση της οθόνης !

Τέλειωσε ;

Βάλ' από το σκωτσέζικο το εθνικό πιοτί μας
και ψάξε για το θεϊκό του ντέρμπυ τον αγώνα…
Δεν θέλω άλλο να σκεφτώ -λες και το συνηθίζει-
γιομάτο αέρα το πετσί κι εκειούς που τρέχουν πίσω του
να δω μεσ' τον ιδρώτα, φτυσιές, βρισιές δωρίζοντες
σ' ένα αλλαλάζον πλήθος, αφιόνια της κερκίδας !

…Και τέλος !

Οι ειδήσεις, …δήθεν.

…Άγευστο επιδόρπιο, κενό περιεχομένου.
Καλοντυμένα μανεκέν για ώρες μας σερβίρουν,
σωρό άσχετα θέματα και χιλιοειπωμένα
φυλλάδων μυρικάζουνε, στα κιόσκια απλωμένων,
κάνοντας ζουμ στη γκλαμουριά, γνωστών και επωνύμων
μόδιστρων, καλλιτέχνιδων, ευεργετών και άλλων.

Κι' ακολουθούν αμέτρητοι…
πλήθος διαγκωνίζονται να προβληθούν στα μέσα,
παππάδες χρυσοποίκιλτοι κονκισταδόρες πρώτοι,
δικηγορίσκοι έγκριτοι περί πολλών τυρβάζουν
και ξεφτισμένοι βουλευτές σε νέα συσκευασία,
όλοι μαζί αλλοπρόσαλο και γραφικό συνάφι.

Στις μέρες μας αψήφιστα θεούς κι αγίους πλάθουμε
ανήκουστους, αταίριαστους και τόσο εμπαθείς,
ίσα για να γεμίσουμε το χάος του εντός μας…

Πλανεύτρα κοινή γνώμη…

Ποιος άρα διαφεντεύει την, αν ξεχυθεί στις ρούγες
μιας χώρας που υπνώθηκε στης ηδονής τα θέλω ;

Ψάξε πιο μέσα, πιο βαθειά αυτού που βλέπεις μπρος σου,
κι αν πίστη δώσεις σ' ότι σου, τα' αυτιά σου τραγουδήσουν,
μέσ' από φίλτρο πέρασ' τα της λογικής, της κρίσης
κι έτσι -φαντάζομαι- θα βρεις τον τρόπο να…

…να συλλογάσαι ορθά κι όμοια να κρίνεις μοναχός.

Μ' άλλους μαζί θα σφάλλεις, τ' η μάζα πάντα λάθευε
σαν απαχθείσα Ευρώπη, τον ταύρο αγκαλιάζοντας
στη Δύση για να φτάσει, άβουλη κι' άβγαλτη μαζί…
ως πλανεμένη πόρνη, στου νταβατζή 'πακούοντας
στο μώλο τις ορμήνιες.

Ευρώπη !

…μια ήπειρος παράνοιας, τρελλή γαλακτοφόρα,
θύτης τον χάρο σπέρνει πια, στ' ανύποπτα παιδιά της,
και θύμα η ίδια πλουτισμού, των κι' απ' τις δυό του 'κεανού
μεριές των αφεντάδων.

Τρέμω στη σκέψη, αλοίμονο, του τι μας περιμένει…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου